Dzień Savoir-Vivre

Savoir-vivre (fr. savoir – wiedzieć, vivre – żyć; „znajomość życia”) to ogłada, dobre maniery, bon-ton, konwenans towarzyski, znajomość obowiązujących zwyczajów, form towarzyskich i reguł grzeczności funkcjonujących w danej grupie.

Święto po raz pierwszy obchodzone w 2016 roku, mające na celu propagowanie grzeczności obyczajowej jako elementu kultury społecznej. Dzień Savoir-Vivre ustanowiony został z inicjatywy Akademii Montemarco na dzień przed rocznicą wolnych wyborów 1989 r., aby symbolicznie uczcić zmiany w Polsce.

Zasady savoir-vivre'u dotyczą przede wszystkim kilku głównych dziedzin życia:

nakrywania, podawania do stołu i jedzenia oraz picia,
wyglądu, prezencji (np. postawy, higieny) i właściwego ubioru (Dress code),
form towarzyskich (np. w miejscu pracy, w rodzinie, na przyjęciach),
komunikacji (także telefonicznej i internetowej),
zachowania się w szczególnych sytuacjach.

Savoir-vivre jest uwarunkowany kulturowo, a więc znacząco różni się od siebie w zależności od regionu świata. Znajomość międzykulturowych zasad określana jest mianem cross-cultural savoir-vivre. Znajomość zasad savoir-vivre jest jednym z wyznaczników kultury osobistej człowieka.

Na podst. wikipedia.pl

Zachęcamy do przeczytania dwóch wierszy dla dzieci oraz zapoznania się z prezentacją poniżej, na temat dobrych manier.

KWOKA Jan Brzechwa

Proszę pana, pewna kwoka
Traktowała świat z wysoka
I mówiła z przekonaniem:

"Grunt to dobre wychowanie!"
Zaprosiła raz więc gości,
By nauczyć ich grzeczności.
Pierwszy osioł wszedł, lecz przy tym
W progu garnek stłukł kopytem.
Kwoka wielki krzyk podniosła:

"Widział kto takiego osła?!"
Przyszła krowa. Tuż za progiem
Zbiła szybę lewym rogiem.
Kwoka gniewna i surowa
Zawołała: "A to krowa!"
Przyszła świnia prosto z błota
Kwoka złości się i miota:

"Co też pani tu wyczynia?
Tak nabłocić! A to świnia!"
Przyszedł baran. Chciał na grzędzie
Siąść cichutko w drugim rzędzie,
Grzęda pękła. Kwoka wściekła
Coś o łbie baranim rzekła

I dodała "Próżne słowa,
Takich nikt już nie wychowa,
Trudno... Wszyscy się wynoście!"
No i poszli sobie goście.
Czy ta kwoka, proszę pana dodała: "Próżne słowa,
Takich nikt już nie wychowa,
Trudno... Wszyscy się wynoście!"
No i poszli sobie goście.
Czy ta kwoka, proszę pana,
Była dobrze wychowana?

Piękne zwyczaje - Czesław Janczarski

Słonko ma bardzo piękne zwyczaje:
mówi "dzień dobry", gdy rano wstaje.
A drzewa, lśniące rosą nad ranem,
szumią "dzień dobry, słonko kochane".

Gdy słonko chmura zasłoni siwa,
mówi: "przepraszam", potem odpływa.
Gdy ciepłym deszczem sypnie dokoła,
"dziękuję" - szumią trawy i zioła.

Słonko dzień cały po niebie chodzi.
"Dobranoc" mówi, kiedy zachodzi.
Mrok szary wkoło, trawy i drzewa
"dobranoc" szumią z prawa i lewa.